Welkom GUIDO
Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Begin 2017 kampte ik met een burn-out en depressie. Ik worstelde met mezelf, vooral met het verlies van mijn zusje Esther en mijn dochter Lieve. Thuis liep ik tegen de muren op. Tussen de verschillende therapieën door zocht ik een plek om onder de mensen te zijn. Ik heb toen een tijdje creatieve therapie gevolgd bij Aafke van Halem. Dat was heel fijn om te doen (nog dank daarvoor Aafke!). Zij raadde me aan om eens bij DKF te gaan kijken, toen nog op de Putterhaag. Ik ben er een keer binnengelopen en ontvangen door Hans Roelofs. Geen idee waar ik nou in terecht was gekomen. Maar het sprak me wel aan. Ik kreeg de suggestie om eens met Wout te gaan praten. Dat was lekker laagdrempelig want die kende ik al van het schoolplein en het voetballen met onze zoons op zaterdagochtend.
Op wat krakkemikkige stoeltjes buiten in de zon filosofeerden we wat over mens, maatschappij, duurzaamheid, inclusiviteit en vooral organisatievormen. Op mijn werk als IT manager was ik stukgelopen op een fusie waarbij ik een aantal (naar later bleek) DKF waarden probeerde in het bedrijf te brengen. Helaas was mijn bedrijf daar niet klaar voor. Maar het was heel fijn om te spreken met iemand die dezelfde denkrichting had als ik en die een schat aan kennis had. En een omgeving waar gespeeld en geleerd kon worden, op eigen tempo en zonder moeten. Na een aantal weken wennen raakte ik in gesprek met Jan van Essen en zat ik ineens in een bandje, was ik kunstenaar, deed mee aan wat workshops en leerde veel nieuwe en leuke mensen kennen. En bloeide ik weer een beetje op.
Wat vind je hier?
Mensen. Ieder met zijn eigen kwaliteiten en issues. Maar allemaal op hun eigen manier verbonden met elkaar en met DKF. De openheid waarmee we toch in Houten bekend staan. Voor mezelf is het commitment aan DKF een commitment aan een ideaal. Een samenleving waarbij het niet draait om presteren, moeten en geld. Maar om in eerste plaats mens te zijn, te mogen in plaats van te moeten en te ontdekken, en samen iets te creëren. Of dat nou kunst is, of een winkel, of een koffieochtend, een poëzieworkshop, een bedrijf, een band, een sleutelclub, het maakt allemaal niet uit. Ieder zijn of haar ding. Maar ook een plek waar ik mezelf nog steeds ontwikkel. Ik vind het heel fijn om in de gesprekken, met bijvoorbeeld de gemeente als het gaat om de Essenkade, te kunnen gaan staan voor de DKF waarden. Zonder te gaan preken of het tot een gevecht te maken, wat ik vroeger nogal eens deed. Het geeft me het gevoel dat ik op die manier toch de wereld om me heen wat kan beïnvloedden, iets mee kan geven over hoe het ook anders kan. Voor mij is DKF een soort basis vanwaar ik nu werk: deels als ZZP’er en deels als inspirator.
Waar loop je tegenaan?
Voor mezelf binnen DKF eigenlijk niet zo heel veel. Ik vind het jammer dat de workshopruimte erg vol is. Dat is toch wel de ruimte waar ik het meest gebruik van maak en daar vind ik het druk met alle stoelen, tafels, kasten etc. Waar ik het meeste mee worstel is mijn energie. Het afstemmen tussen wat ik wil en wat ik aankan, hoe ik mijn rust neem. Dat ik mezelf niet op teveel dingen tegelijk richt en dat ik mijn grenzen aanvoel. Dat maakt dat ik voor mijn gevoel soms half in en half buiten DKF sta. Schuldgevoel over zou je dit niet moeten doen, daar niet bij moeten zijn, zus niet en zo niet. Dat interne gevecht kan me soms nog behoorlijk in de weg zitten.
Wat zou je willen?
Dat we met de toekomst van DKF (die lijkt vooralsnog voor 15 jaar op de Essenkade te liggen) een rol blijven spelen in de Houtense samenleving. Een warme plek waar mensen welkom zijn. Waar ondernemerschap en mens zijn hand in hand gaan. Waar we “het systeem” op een zachte manier kunnen laten zien hoe het ook kan. Dat we voor meer mensen binnen DKF een vaste plek kunnen creëren, liefst ook met een vorm van bestaanszekerheid. Zodat we wellicht meer impact kunnen hebben op de wereld om ons heen, zonder dat dat ten koste gaat van onszelf. De droom dat DKF een centrale plek is in Houten waar heel veel mensen en initiatieven in hun kracht kunnen komen. En dat ik daar nog een flink aantal jaar inspirator bij mag zijn.
(Interview: Peer en Johan)
