Welkom JAN!
Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Ik was actief bij Wij 3.0, onder andere met schilderen. Door een samenloop van omstandigheden, een verhuizing en een enorme verhoging van de eigen bijdrage, vond ik het daar niet meer zo fijn. Ik kende Ronald en ben een keer binnengestapt op de Putterhaag.
Het was eerst veel te chaotisch voor mij (overal stonden spullen). De tweede keer dat ik langs kwam, was dat voorbij. Het had ook met gewenning te maken; ik ben gevoelig voor prikkels. Mijn eerste indruk was prima, en het is mooi meegenomen dat het gratis was.
Wat vind je hier?
Primair de mogelijkheid om te schilderen, dat is mijn basisbehoefte. Na een periode van zware overbelasting kwam ik erachter dat schilderen en tekenen mij rust geeft. Daar kan ik altijd op terugvallen. Mijn creativiteit neemt hier enorm toe. Hier kan ik zelf doen wat ik wil. Dit had eerder op mijn pad moeten komen.
Als afwisseling ga ik ook regelmatig bij de mensen aan de grote tafel zitten. Bijvoorbeeld als ik me moeilijk kan focussen of als mijn energie op is. Inmiddels kom ik hier gemiddeld vijf keer per week. Langzaamaan ben ik hier meer dingen gaan oppakken: huishoudelijke taken, de Hoppeta-commissie. Ik ben beheerder van de facebookpagina en hou de adressenlijst bij.
Naast het schilderen maak ik ook muziek. Met Arjan, Guido en Ap. En incidenteel met Marco.
Waar loop je tegen aan?
Standaard tegen hoe ik zelf in elkaar zit. Ik ben gevoelig voor spanning. Toen ik vroeg hoe het geregeld was met het huishouden in DKF, kreeg ik als antwoord ‘als je ergens energie op hebt zitten’. Dat gaf mij in het begin geen goed gevoel. Daardoor heb ik mij in het begin afzijdig gehouden, de kat uit de boom gekeken.
Aan de ronde tafel vind ik de gesprekken niet altijd prettig. Wat gezegd wordt neem ik vaak serieus. Ik voel ook de spanning tussen mensen aan. In mijn ogen hebben mensen de neiging primair te reageren. Maar ik besef tegelijk dat mensen hun hart moeten kunnen luchten.
Ik ga er steeds beter mee om. Ik bevraag mensen graag, en kom er zo achter wat er eigenlijk aan de hand is. Ik kan met vrij veel mensen aardig overweg; dat is wel leuk, iets delen met elkaar.
Wat zou je willen?
Gewoon, zoals het nu gaat, doorgaan met creatief zijn. Ik heb een ruime fantasie. En zo nu en dan mijn doeken kwijt raken, verkopen. Het is mij daar niet om te doen, maar het geeft wel erkenning, en dat is ook fijn.
(Interview: Peer – redacte: Olga)