Welkom TALITHA!
Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Oeh, dat is lang geleden. Ik dacht via een stukje in de krant. Ik ben binnengelopen, heb de sfeer geproefd. Met Menno heb ik een kennismakingsgesprek gehad.
Wat vind je hier?
Leuke contacten, leuke bezigheden. Ik zocht ‘iets met mensen’. Ik heb geen baan, ben arbeidsongeschikt en voelde me wel eens alleen en had veel tijd om in te vullen.
Ik zocht een klus om hier te doen en kon elke vrijdagmiddag nieuwe inspirators koppelen aan Karin, Wout, Menno e.a. voor een 1 op 1 kennismakingsgesprek. Er waren veel gesprekken.
Geïnspireerd door o.a. DKF (onze eigen afkorting voor De Krachtfabriek) heb ik de opleiding Bloemschikken opgepakt. Het was heel fijn hier te kunnen oefenen en schikken. Wat ik maakte kon ik hier ook neerzetten. Hier is de ruimte. Ik heb hier ook een paar opdrachten gekregen (is nog steeds een optie!).
Verder doe ik graag spelletjes. En er zijn meer mensen die dat graag doen. Ook zijn hier veel mensen om even een praatje mee te maken. Ik ben vriendinnen geworden met bijvoorbeeld Georgette en Marjon. En ik heb een klik met het plantenasiel van Mai Linh. Dat inspireert, samen kletsen over bloemetjes.
In het eerste jaar dacht ik, ik kom langs en word geïnspireerd. Maar zo werkte het dus niet. Ik heb hier geleerd dat je zelf de eerste stap moet zetten, zelf initiatief moet nemen, je draai hierin zien te vinden en niet opgeven. Ik heb het een kans gegeven.
Waar loop je tegen aan?
Ik ben een tijdje aanspreekpunt geweest. Daarvan heb ik geleerd dat ik goed gastvrouw kan zijn, maar niet vier uur op één plek. Ik word moe van veel pratende mensen om mij heen. Wel jammer, want ik vind mensen heel leuk. Ik heb geprobeerd om als aanspreekpunt allerlei andere dingen tussendoor te doen. Maar ik bleef flarden van gesprekken horen. Ook heb ik het een tijdje samen met Georgette gedaan, maar het werkte niet. En dat is niet erg om te ontdekken, dan is het beter om te stoppen. Het positieve aan DKF is dat je hier kan oefenen, dat je hier opnieuw kan beginnen, leren wat wel of niet bij je past.
‘We doen het met wat er is’ en dat geldt niet alleen voor spullen, maar ook voor met wie ik op dat moment ben. Dat is goed om te voelen en te ervaren.
Ik kom ook mensen met een gebruiksaanwijzing tegen. Een paar keer ben ik flink gebotst. Dat is deels goed gekomen door het uit te spreken, deels door het te accepteren en elkaar uit de weg te gaan.
Wat zou je willen?
Bloemschikken doe ik graag maar het is wel alleen. Ik zou graag een collega willen bij het bloemschikken. Via Karin ben ik gestart met een vrijwilligersbaantje als bloemschikker bij een Biologische Tuinderij. Ik ben blij met dat baantje.
Ik zou graag meer willen leren. Bijvoorbeeld houtbewerken, zodat ik zelf iets kan maken. Of een georganiseerde activiteit van bijvoorbeeld 3 dagdelen.
Ook zou ik collegiaal contact willen of steun rond de opzet van een eigen bedrijfje. Samen met Georgette heb ik bedacht om boeketten te maken en te bloemschikken op locatie met een gezellig praatje. Bijvoorbeeld in een verzorgingstehuis. Ik leg dan stap voor stap uit wat ik doe, en zet het eindproduct bij hen op tafel.
(Interview: Peer – redacte: Olga)
